Onmisbaar. Dat is – in tegenstelling tot wat velen denken – niemand. Dat heb ik echter al lang door. En toch zijn er van die debielen die dit niet willen inzien. Ze werken hun ziel uit hun lijf. Op vakantie deinzen ze er niet van terug om ook daar hun e-mails en telefoons te beantwoorden. Want het zou toch maar eens… Foert. Niemand is onmisbaar. Iedereen is vervangbaar. De wereld is zonder Einstein, Kurt Cobain en Picasso ook blijven draaien.
Ik draai al lang geen zotte overuren meer zoals ik vroeger deed. Nog nooit ben ik beloond geweest zoals het zou moeten. Elke keer ik iets vroeg, hadden ze een mooi antwoord klaar. Misschien stel ik de vragen verkeerd en aan de verkeerde mensen, maar ik heb het al lang opgegeven. Natuurlijk. Je krijgt in dit leven niets in je schoot geworpen maar sommige dingen kosten echt niets. Een compliment. Een schouderklop of een simpel handgeschreven bedankingsbrief.
En dus heb ik al lang mijn conclusies getrokken. Ik werk. Ik klop mijn uren. Ik doe wat er van mij verwacht wordt én zelfs dat tikkeltje meer want het bloed kruipt waar het niet kruipen kan. Maar mijn eigen ziek werken is niet meer aan mij besteed.
Het jammerlijke is dat ik deze gedachten ook in mijn privé-leven verder trek. Het hoge gehalte van wegcijferen van mezelf zou u nog kunnen verbazen. Hoe vaak dat ik al niet gehoord heb dat ik trots moet zijn op dingen die ik behaald heb. Het is niet meer op mijn 2 handen te tellen. Maar ik ben het niet. Waarom zou ik? Ik ben niet belangrijker, knapper, intelectueler of muzikaler dan iemand anders.
Beseffen dat je nietig bent is pijnlijk maar realistisch. Als ik morgen hier mijn hoofd niet meer toon, zal niemand daar zijn slaap voor laten. Ik krijg misschien van hier en daar een mailtje om te vragen hoe het met mij gaat. Maar als ze daar geen reactie op krijgen, zal hun wereld niet instorten. Blogs in overvloed !
En zelfs al heb je de chance een bekende kop te hebben, dan nog ben je niets waard. Neem bijvoorbeeld nu Schumacher. Zijn fans lagen zoveel jaar geleden nog voor zijn voeten. Maar één dom accident en hij is er zo goed als niet meer. En wie maalt daar om? Buiten zijn familie, echte vrienden en mensen die aan hem wat verdienen? Niemand. Fans zullen treuren. Misschien. Want dat hebben ze al gedaan toen hij afscheid nam van de formule 1 (misschien ook bij zijn miserabele come back).
En zo kan ik blijven doorgaan. Het ene model is nog maar net beroemd of er staat al een andere te trappelen om haar plaats in te nemen. Net hetzelfde bij muziekgroepen. Stopt de ene zanger dan wordt hij koelbloedig door een andere vervangen (ik refereer naar Kamelot). En sommige mensen treuren misschien even. Maar heel eerlijk, dit stelt niets voor.
Mensen zijn onnozel. Geef ze een lolly en ze vergeten het snoepje in hun hand.
En zo ook gaat dat met andere dingen. Dus stop te denken dat je onmisbaar bent. Je bent het niet, maar geef tenminste jezelf het gevoel dat je het wel bent.
De wereld door de ogen van Alimonia 
Jij bent voor mij het snoepje en de lolly ineen.
Alleen ik eet geen suikergoed.
In dit blog laat je wel heel duidelijk de bittere kant van het leven overheersen!
Misschien dat je fotoboek jou iets kan opvrolijken?
Vriendelijke groet,
Naar mezelf kijken gaat me niet opvrolijken….dat anderen naar mij kijken misschien wel 😉
Ik kijk altijd graag naar jouw foto’s, dat weet je.
Daarnaast lees ik graag jouw blog.
Of dit voldoende is om jou op te vrolijken???
Vriendelijke groet,
Dan zijn we goed bezig 😉
Het kerkhof ligt vol met mensen die dachten onmisbaar te zijn. Vergeet het en wees tevreden met jezelf.
Het hangt van het perspectief en de tijdsduur af. Voor mezelf ben ik alvast onvervangbaar 🙂 Ik denk voor mijn dochter ook. En voor mijn echtgenote hoop ik het tegendeel. Moest ik er niet meer zijn hoop ik dat ze een waardige vervanger zou vinden.
Maar wat werkomgeving betreft… tsss, zo dom ben ik nog nooit geweest om dat te denken.
Ik heb alleen maar slimme volgers 😉 Ik wil gewoon iedereen eens wat laten nadenken.
Mooi antwoord over je vrouw…Zou je dat echt willen?
Iedereen is vervangbaar, op werkgebied dan toch. Maar voor mijn lief en dochtertje ben ik vast en zeker onvervangbaar en onmisbaar 🙂
ooooooh 🙂
Ik ben één van die mensen die zijn mail leest tijdens zijn vakantie. Maar dat doe ik niet omdat ik onmisbaar ben. Ik doe mijn werk graag, en ik haal plezier uit het realiseren van een aantal uitdagingen op mijn werk.
Maar ik blijf beseffen dat de wereld verder kan zonder mij, wees gerust.
Ik hoop dat ik u dan niet beledigd hebt 😉 Ik doe mijn werk ook graag, don’t worry, maar soms is het eens tijd dat anderen je werk even overnemen (en doorhebben wat je eigenlijk een gans jaar zit te doen).
Je beledigt me helemaal niet. Ik besef dat wat ik doe volgens veel mensen niet normaal is 😀
Als ik tussenkom tijdens mijn verlof, is dat omdat ik niet wil dat iemand anders een verkeerde beslissing neemt waar ik nadien veel meer werk door heb
Aha ! Dat begrijp ik. Je moet de mensen die je vervangen goed opleiden eh 😉 Dan heb je dat probleem niet. Maar bon. Het ene werk is het andere niet 🙂 Dus je zal je redenen wel hebben.
Ik lees ook mijn mail tijdens de vakantie, omdat ik de enige ben die het deel van de job kan doen,…en ik ben niet onmisbaar maar ze gaan het verdomd moeilijk hebben als ik wegval 🙂
Ik ben ook de enigste die het werk uitvoert. Ik heb wel een back up, maar dat is niet hetzelfde. Maar ik ben toch blij dat ik mijn back up blindelings kan vertrouwen !
Geweldige blogpost en zo waar ook nog. Alleen beunhazen denken dat ze onvervangbaar zijn. Zelfs de paus is vervangbaar mits er wat rook aan te pas komt.
Haha 🙂
Blij om het eens door iemand te horen zeggen. Subliem gezegd…
Dank u. *buigt* voor deze leuke reactie !