Te laat!

Tot die conclusie ben ik onlangs gekomen. Ik ben te laat. Nochtans kom ik altijd op tijd! Ik haat het als mensen te laat zijn. Ik haat het als ik zelf te laat kom. Dan ben ik nog liever een uur te vroeg dan 5 minuten te laat. Maar toch ben ik te laat. Te laat voor het vinden mijn droomprins. Als we rekening houden met de samenleving, moet ik als 22-jarige vrouw een oudere man zoeken. Jonge vrouw, oude man. Dat is de realiteit. Dat is zo bij de meeste koppels. Ik moet dus op zoek gaan naar een man van rond de 25 à 28 jaar. Daar zit nu juist het probleem. Deze categorie mannen zijn allemaal bezet. Ofwel hebben ze een relatie, zijn ze verloofd, of nog erger: dragen ze die vervloekte trouwring. Toch ben ik voorstander van een trouwring. Het spaart een hoop miserie voor me uit. Van een man met trouwring moet je afblijven. Trouwring = kijken, maar de hoop laten vliegen.

In de categorie man 25-28 waren andere vrouwen me voor. Ze zijn met de parels gaan lopen en dragen ze nu sierlijk rond hun nek (of aan hun vinger). Ik blijf dus zielig eeuwig alleen. Want een 25-28 jarige man die nog single is, dat valt niet meer vaak voor. Ofwel heeft hij geen werk, ofwel is hij een klootzak van het eerste uur ofwel is hij gewoon te goed voor deze wereld. Vrouwen willen geen man die ‘te goed’ is. Ze willen een man die gewelddadig is, drinkt, aan de drugs zit, niet rechtstreeks van werk naar huis komt, hen bedriegt, hen kleineert. Vrouwen willen een man om over te klagen. Anders is het leven saai, toch?

Maar als ik mijn idee over het zoeken naar een “oudere” man nu eens een jongeren man zoek? Is dat geen geniaal idee? Want geef nu toe. Waarom willen vrouwen persé een oudere man? Dat is toch belachelijk? Een man gaat (dat is algemeen geweten en met studies aangetoond) nu eenmaal sneller dood. Dus neem je iemand ouder en hij sterft nog eens vroeger….. Juist ja, u heeft het begrepen!

Dus ik moet op zoek gaan naar een 17-jarige man. Kind, zal u bedoelen. Juist ja. Damn it.

Dan ben ik nog te vroeg!