En toen werd ik beloond. Ik forceerde me vandaag om te gaan eten. De kip op het menu overhaalde mij. En toen zag ik hem. De kers op de taart. Ik had hem wel kunnen opeten. Maar ik besloot om het te bewaren. Tot het laatste, als dessert. Maar toen had ik opeens geen honger meer en was hij spoorloos verdwenen.
Geen categorie
De wereld door de ogen van Alimonia 