Letters zijn voor mij zoals cijfers zijn voor domme blondjes. Oninteressant. Ik lees daarom zelden of toch bijna geen boeken. Het laatste boek dat ik las was “wacht niet tot het donker wordt” van Bob Vansant. Een anti-depressie boek. Maar ik heb eigenlijk nooit graag gelezen. Het duurde mij allemaal te lang voor ik op de laatste pagina belandde en het einde voorgeschoteld werd. Het was, en is nog steeds, een ware marteling. Hoewel ik goed genoeg besef dat boeken lezen één van de mooiste hobby’s moet zijn dat er bestaat. U volledig laten onderdompelen in een andere wereld gefabriceerd door eenvoudigweg letters. Als ik boeken las, waren het fantasie boeken. Maar al die vreemde én talrijke namen maakten het verhaal ongevraagd ingewikkeld. Om de 5 woorden moest ik bij de legende kijken om te zien wie wie was. Foert. Ik wil graag een ingewikkeld verhaal, maar 50 personages zijn me nu net iets te veel.
En dus stopte ik met boeken lezen. Zelfs magazines krijg ik moeilijk gelezen. Het boeit me niet als de artikels te lang zijn. Mijn aandacht is veel te snel verdwenen. Buiten kijken trekt me meer aan. Bewegende objecten, levende dingen. Letters kunnen niet bewegen en blijven er eeuwig staan. Maar met naar muziek luisteren heb ik een mooi alternatief. gevonden In plaats van letters zijn het noten die je naar een andere wereld brengen. Dezelfde wereld, de fantasiewereld van ridders, jonkvrouwen, draken, zwaarden,… In die tijd werd er nog gestreden voor een vrouw!
Wanneer gaan jullie mannen jullie leven geven voor mij?
De wereld door de ogen van Alimonia 
“Letters kunnen niet bewegen en blijven er eeuwig staan” — en daar zit hun charme (sorry voor het franse woord.. lol). ze worden wel levend als je ze leest, erover nadenkt, er op de ene of andere manier mee speelt. ze blijven maar wachten totdat jij ze wakker maakt.
Misschien wil ik wel niet dat ze levend worden 🙂