“Maar ja” stuurde hij mij uiteindelijk via sms alsof ik een compleet onnozele én overboden vraag had gesteld. Ik hoorde hem van ver al zuchten terwijl ik hem enkel had gevraagd of hij zich wel geamuseerd had met mij. Op zijn gezicht had ik de dag ervoor voldoende kunnen afleiden, maar mijn onzekerheid was de laatste weken al lang zoek. Ook de talrijke afspraakjes die we ervoor al hadden gehad, zouden een bewijs moeten zijn dat hij mij echt wel leuk vindt. Maar keer op keer begin ik eraan te twijfelen. Ik ben misschien maar een deel van een weddenschap. We zijn beiden geen 16 jaar meer, maar het kan toch? Niet?
In mijn hoofd kan alles.
Hij vindt me niet leuk. Ook al zegt hij elk uur hoe fijn hij mijn aanrakingen en kussen wel vindt. Hij komt tot rust bij mij. Zijn ogen aanschouwen mijn lichaam. We verwennen elkaar. Om beurten. En we kwamen beiden tot een hoogtepunt.
En toch vindt hij mij niet leuk. En zelfs een onnozele sms kan daar geen verandering in brengen. Of wat u gedacht?
De wereld door de ogen van Alimonia 
Gedachtekronkels
nooit kent iemand de gedachten van anderen
onder het enorme hemelgewelf
denkt er geen mens zoals jijzelf
ze zijn als winden die van richting veranderen
Lenjef
Gelukkig kan niemand andermans gedachten lezen. De wereld zou er een heel pak anders uitzien. De werknemers die zouden stoppen met werken, relaties zouden niet lang standhouden en verkopers zouden niet meer geloofd worden door de kopers.
En toch zou ik het wel eens écht willen kunnen. Zo maar voor 1 dag 🙂
deze film zou je dan mss wel kunnen bekoren:
http://www.imdb.com/title/tt1058017/