Als het één ding is waar ik een bloedhekel aan heb, dan zijn het wel enquêtes. Om één of andere reden ben ik de laatste maanden erg populair. Zoveel telefoons heb ik op die paar maanden nog nooit gehad in mijn gans leven! Maar blijkbaar is 25 jaar (of het worden van) een ideale doelgroep.
Elke keer is het hetzelfde, alleen zijn de vragen anders. Maar ik heb een tactiek ontwikkeld om zo snel mogelijk van het gesprek verlost te zijn én toch beleefd te blijven. Op elke, maar dan ook elke vraag, die ze mij stellen antwoord ik simpel, kort én beleefd: “nee” op. Ik blijf elke keer verbaasd zijn van niet niet opvallen van mijn tactiek. Geen één keer heb ik een verbaasde ondervrager aan de lijn gehad. Nochtans heb ik mij bij bepaalde vragen serieus moeten inhouden. “Kent u coca cola?”. “Nee” antwoordde ik twijfelend. Natuurlijk ken ik Coca Cola. Wie kent er dat nu niet? Zelfs in Afrika kennen ze Coca Cola. Maar ik, Alimonia, nee ik ken Coca Cola niet. En gelukkig maar. Of ik kreeg vervelende vragen voorgeschoteld.
En toch heb ik veel respect voor de ondervragers. Je moet het maar doen. Mensen storen op hun vrije avond na een dagje hard werken. Het laatste wat deze mensen willen doen is, ja juist, vragen beantwoorden. En toch blijven ze beleefd en correct. “Nee ik heb nu geen tijd”. “Past morgen dan om 20.30?” proberen ze. En nog voor je een nee kan uitspreken, hebben ze het al genoteerd en bellen ze je stipt om 20.30 de volgende dag.
Maar gisteren ging het te ver. Het was de zoveelste enquête van de week. Vreemd genoeg vielen ze mij niet telefonisch lastig, maar in het echt. Het was op een plaats en een moment waar je het zeker niet verwacht. Omstreeks 7 uur ’s avonds werd ik uit mijn slaap gehaald in de lijnbus. Of ik geen papier wou invullen. Een enquête. “Een enquête” riep ik al lachend. “Ja natuurlijk vul ik dat met plezier in, mevrouw”. “Ik heb niets anders te doen. Ik heb een ganse dag hard gewerkt, ik ben doodop en u komt mij doodleuk storen op de bus. Voor een enquête! Een enquête van de lijn”. “Wil je het invullen, juffrouw?” vroeg ze nog een keer. “Mevrouw”, zei ik haar terwijl ik mij recht zette. “Mevrouw, denkt u nu echt dat het invullen van deze enquête de stiptheid van de bussen zal verbeteren? Denkt u nu echt dat ze met mijn mening gaan rekening houden? Ik stuur elke maand een klacht naar de lijn en de ombudsdienst en het enigste dat ze kunnen zeggen is “het spijt ons zeer”. Dus mevrouw, nee ik vul uw enquête niet in.”
Maar bel mij anders volgende week vrijdag om 20.30. Dan zal ik uw enquête met plezier beantwoorden.
De wereld door de ogen van Alimonia 
Grappig erg grappig.
Het vragen van een simpele vraag zoals ¨Of je coca cola kent¨ heeft te maken met een strategie die ze toepassen. Volgens hun strategie zou je na drie keer ja antwoorden openstaan voor een product. Juist doordat jij op elke vraag nee antwoord verbreek je hun strategie.
Nee ik heb nooit voor zo een bedrijf gewerkt, heb er eens een docu over gezien.
Ik vraag me af of zo’n enquêtes effectief wel nut hebben…. Maar het zal wel zekers. Er zullen wel een paar mensen zijn die de enquête fatsoenlijk beantwoorden 😉
het is wel bedroevend om zo’n job naar behoren te doen…
tja…. Soms heb ik wel iemand heel vriendelijk aan de lijn (of met een aangename stem). Die mogen mij wel eens meer bellen haha 🙂
Akkoord ik zal zondagavond om 20.30 uur bellen.
De vragen zullen vooral gaan om de zondagavond rust.
Aanvullend zal uitnodigen voor een huisbezoek op maandagochtend 09.00 uur met een vragenlijst m.b.t. het maandagochtendhumeur.
Tot dan.
En waar was u deze morgend??? Ik heb tot nu gewacht… Ben uiteindelijk maar naar mijn werk vertrokken.
En ben je met een rothumeur op het werk binnengelopen?
Mijn werk met nieuwe klussen en opdrachten heeft mij deze week uitgewoond.
Wanneer begint er een vakantie ……..
Heb daar een eenvoudige strategie voor…
Neem op en laat te tel/ gsm gewoon ergens liggen, kunnen ze dan wat tegen zichzelf praten.
Hahaha 🙂 Goed idee, maar ergens ben ik te nieuwsgierig naar de vragen 😉
Mag ik een paar vragen stellen?
sommigen houden niet van onverwachte vragen
tenzij men ze zelf kan stellen
want dan zijn ze niet te tellen
als golven die in zichzelf verdwijnen en vervagen
Lenjef ☺
Inderdaad ik haat onverwachte vragen. Ik haat dus ook de telefoon opnemen 🙂
inderdaad, respect voor mensen die dergelijke jobs (moeten) uitoefenen. ‘k heb ook al heel veel aan de lijn gehangen om vragen te beantwoorden. Gelukkig zijn die kosten niet voor mij, integendeel, ik kreeg er een vergoeding voor…maar ik was wel telkens 15minuten vrije tijd kwijt ;p
Maar wat is 15′ in een mensenleven? Het is maar hoe je het kunt relativeren. En als je er nog wat voor krijgt 😉
Ik kan zeer onbeleefd zijn.
Op zo’n moment hè.
Tss. U zal ik nooit bellen se 😉
Hallo Alimonia,
Je op wordpress gevonden, via ellelange enquêtes en telefoons…was er een goede ziel die zei wat ik moest doen ! Zo zie maar dat het ook positief kan zijn 😉
Groeten,
Daniel
Welcome back 🙂