Gelachen dat ik heb. Talloze keren. Met slapende mensen op de trein. Losers waren het in mijn ogen. Mensen zonder karakter die niet op tijd in hun bed konden kruipen en daardoor hun roes in de trein moesten uitslapen. Gelachen heb ik. Tot vandaag.
Vandaag behoorde ik tot de “losers”. Het was na een zware werkdag dat ik mijn hoofd tegen het raam van de trein legde. “Laten we mijn zwaar hoofd even laten rusten en de ogen sluiten”, dacht ik bij mezelf. Nog voor ik mij kon afvragen of dit wel een slim idee was, was ik al in droomland. Ik moet mij daar ongeveer 3 kwartier hebben begeven. Op een gegeven moment werd ik wakker, keek rondom mij en zag…niemand meer. Blijkbaar zat ik alleen op de trein. Verwonderd (en toch een beetje bang) liep ik door de trein. Hier en daar zaten wat mensen, maar niet zoveel als normaal. Toen ik door het raam keek, zag ik dingen die ik anders nooit zag. Al vrij snel begreep ik dat ik in slaap was gevallen en ik mijn treinhalte had gemist.
Volledig in paniek en vol stress stapte ik in het volgende treinstation af. Ik kocht snel een treinticket en zocht de snelste manier om terug te keren. Na 3 uur geraakte ik uiteindelijk thuis !
Vanaf nu lach ik nooit nog met slapende mensen. Serieus ! Ik beloof het. Vanaf nu ga ik enkel en alleen nog slapende mensen op de trein wakker maken !
De wereld door de ogen van Alimonia 
Telkens een plezierig gesprek aanknopen met medereizigers helpt ook om wakker te blijven.
Zal je leren met die mensen te lachen :-). Nee kan er inkomen. Vroeger reisde ik ieder weekend met de trein. Was altijd ongeveer een dik 3 kwartier onderweg. Soms is het idd saai en val je in slaap 🙂
Alimonia,
Je schrijft: vandaag behoorde ik tot de ” losers ” enz…!!!
Alleen vandaag?
Alé kom Alimonia, niet beginnen liegen hé, je had ook kunnen schrijven: vandaag behoor ik weeral tot de ” losers” zoals altijd, al gans mijn leven….enz
Je moet respect hebben voor je eigen geaardheid! Ook al is het tot de ” losers” behoren, ’t is het enige dat je hebt, en dat echt van jou alleen is is je geaardheid!
de groetjes,
Daniël
ps: ’t leven is hard hé… 😉
Al een paar keer in Oostende wakker gemaakt door de treinbegeleider die steeds snel door hadden dat ik niet in Oostende moest zijn. Dat gebeurd eigenlijk als je niet gewoon bent om te slapen op de trein. Wie dat wel gewoon is, wordt wakker bij de juiste halte.