Saaie werkdag

De zwarte man die de schoolkinderen helpt oversteken, wuift op mij. Ik lach en wuif vrolijk terug. Morgen zie ik hem weer. Moslimvrouwen stappen al lachend de bus op met hun veel te grote buggy’s. Er is bijna geen plaats maar ze maken zich niet druk. Een oud vrouwtje stapt op. Een jonge man staat spontaan zijn plaats af. De dame knikt beleefd. Kinderen lopen kris kras de straat over. Een man in maatpak en splinternieuwe BMW kan hen nog nipt ontwijken. Hij vloekt en steekt zijn vuist op. De kinderen lachen en wandelen verder. Een sirene. De politie passeert. Auto’s proberen plaats te maken. De bus blokkeert even de weg. De buschauffeur jaagt zich op. Mensen houden nauwkeurig hun uurwerk in het oog. Door het raam zie ik een trotse vader met zijn kroost lopen. 3 kleine jongens. Ze blijven in een straal van 2 meter rond hem. De vader glundert. Hij draagt de boeketasjes van zijn zonen op zijn rug. Mensen beginnen te zuchten. Weer rood licht. Een vrouw in een rolstoel staat te wachten aan een zebrapad. De bus laat haar over. Nog meer gezucht. Een groepje jonge kerels lachen de vrouw uit. Niemand doet iets. Een gsm gaat af. Niemand reageert. Gsm gaat nog een keer af. De vrouw in kwestie wordt rood. Ze antwoordt. Luid en duidelijk. Een saai gesprek tussen 2 zussen. Ik zet mijn muziek luider. Sluit mijn ogen en geniet. Ik voel iets. Ik verschiet. Een kleine jongen probeert mij te irriteren met zijn speelgoedcamion. Hij slaagt in zijn opzet. De mama merkt niets op. Ze is te druk in gesprek.

Ik duw op de bel.
De bus stopt.
Ik stap uit en wandel naar mijn werk.

Alweer een saaie werkdag.