Ik weet niet hoe het bij u zit maar ik heb sinds enkele maanden last van een constant gevoel van stress. Nochtans heb ik geen enkele reden om met stress te zitten. Integendeel. Ik bezit geen huis, heb geen vriend, geen kinderen of huisdieren. Waarom zou ik dan in godsnaam stress hebben? Het is het onderliggend gevoel van “moeten” dat mij dat vreemd gevoel bezorgt. “Ik moet dit nog. En dit. En dat morgen. etc” dat constant in mijn hoofd spookt. De to-do lijstjes worden enkel en alleen maar langer. En in plaats van ze netjes af te ronden, doe ik juist niets. Ik leg mij lui in de zetel. Zet één of ander dom programma op waardoor ik uit de realiteit kan stappen. Waarom ik de moed niet heb om simpelweg mijn to-do lijstjes af te vinken en in mijn hoofd minder chaos te creëren, is tot op heden nog steeds een raadsel.
Naast het probleem van “ik moet nog zoveel doen”, heb ik ook steeds een knagend gevoel bij de beslissingen die ik moet nemen. Misschien ligt daar nu nét het probleem. Ik ben niet goed meer in beslissingen nemen. Ik doe er alles voor om ze ook niet te moeten maken. Ik heb liever dat iemand anders ze voor mij maakt. Het vergt te veel energie van mezelf. En als ik alle moed bij elkaar heb geraakt om er één te nemen en ze daarna wat lichtjes afwijkt van wat ik beslist heb…. dan word ik zo chagrijnig als wat.
Het feit dat ik geen beslissingen kan nemen, is ook omdat ik het gevoel heb dat we in het leven té veel keus hebben. Te veel keuze in eten, kledij, muziekgroepen,… En het leven is te kort om verkeerde beslissingen te nemen, toch? Dus neem ik er liever geen.
En misschien heb ik in het verleden al verkeerde beslissingen genomen. Door mijn grote liefde te dumpen. Door te stoppen met cello. Of misschien heb ik andere zaken laten schieten door een gebrek aan beslissingen. Door mijn haar niet in het rood te verven. Niet te kiezen voor een tattoo of een piercing.
Er is onrust in mijn hoofd. Al enkele maanden. En ik weet niet hoe ik de rust moet herstellen. Volgende maand ga ik op vakantie. Ik hoop dat dit wat rust in mijn hoofd brengt, maar ik vrees ervoor. Ik ben mij nu al aan het opjagen. Stress omdat ik op die aantal dagen nooit alles gezien zal hebben ! En ook al besef ik dat je nooit niet alles kan gezien hebben, kan ik mij daar niet bij neerleggen. Net zoals bij het feit dat ik misschien te veel voor het vliegtuig of het hotel heb betaald. En dus check ik alle dagen (!) na of de prijzen niet zijn gedaald….
Man. Wat verlang ik naar rust in mijn hoofd.
De wereld door de ogen van Alimonia 
Ik ken het gevoel. Bij mij ook op het werk een massa deadlines, to-do’s en op het eerste zicht onhaalbare doelen. Dan zou een mens denken dat het piekeren erover vermindert naarmate ik ouder word, maar dit blijkt niet het geval te zijn. Wat wel helpt is een lang weekend als dat van nu, maar het dit is maar een tijdelijke oplossing…
Het weekend is al weer voorbij 😦
Ik heb daar eigenlijk helemaal geen last van, ik heb stress nodig. Zeker beslissingen nemen onder tijdsdruk, want dan kan je gewoon op je gevoel te werk gaan.
Een beslissing neem je op een bepaald ogenblik met de voorhanden zijnde informatie, dat de realiteit nadien anders uitdraait, maakt niet dat jij een slechte beslissing hebt genomen (tenzij je al wist dat het anders zou uitdraaien).
Ik ben blij voor jou, maar stress en stress is niet hetzelfde. Ik hou ook wel van een beetje stress…maar als je ’s morgens opstaat met “stress” is er wel degelijk iets mis. Maar misschien is stress niet het juiste woord….
Het eurosongfestival had toch best wat mooie liedjes in competitie.
Maar goed, stress is op veel momenten een zelfopgelegd fenomeen he. Loslaten.
Stress is misschien niet het juiste woord….wel een vreemd gevoel. Ach ja.
Laat die stress maar achter in je vakantiebestemming.
Zo gemakkelijk gaat het niet…maar ik zal mijn best doen.
Als ik lui ben en to-do lijstjes niet afwerkt en mij in de zetel plof in de plaats van iets te doen dan is dat meestal omdat ik tijd over heb en het altijd maar verschuif tot morgen, of de dag erna, … Herkenbaar!
Ik schrik ervan!
Geen Cello meer?
Bezorgde groet,