Prettig eindejaar

Meer dan 2 maanden. Ja het is schandalig. Dat ik hier nog iets poste. Heb ik überhaubt nog lezers vraag ik mij af? Maar als ik deze morgen mijn mailbox opende en toch een paar eindejaarswensen ontving van jullie, verwarmde dat mijn hart. Ongerust moeten jullie niet zijn. Als ik verdwijn kunnen er 2 redenen zijn. Ik voel me verschrikkelijk slecht of ik voel me goed. En in dit geval is dat het laatste. Ik voel me heel goed. En er zijn wat veranderingen gebeurd in mijn leven waar ik tot op heden niet te veel over kan bloggen. En dat is vreemd want normaalgezien is mijn blog het eerste waar ik iets op schrijf als er veranderingen zijn… Misschien ben ik bang? Misschien ben ik het bloggen verleerd. Ik weet het niet.

Degene die mijn instagram een beetje volgen, hebben het al kunnen lezen. Een paar dagen terug heb ik een concertje gegeven voor 400 man. Met de muziekgroep, maar deze keer had ik ook een solo gekregen. De zwaan van Camille Saint-Saëns. Een prachtig stuk in combinatie met marimba en een danseres. Het was een prachtig momentje. Zenuwachtig dat ik was. Niet te doen. Op het moment zelf was ik trots en fier op mezelf. Je moet het maar doen, maar toen ik achteraf de beelden zag en de muziek hoorde, klonk het toch maar raar. Ik begon prompt te huilen. Nochtans heel veel muzikanten hadden mij proficiat gewenst. Ach ja. Misschien uit beleefdheid. Ik weet het niet. Maar de cello gaat de komende dagen toch eventjes aan de kant, haha.

Langs deze weg wens ik jullie allen een prettig eindejaar toe. Moge 2018 een jaar vol liefde, vriendschap en goede gezondheid zijn. Voor de twijfelaars hoop ik dat jullie eindelijk de weg vinden. En voor degene die op het goede pad zitten, hoop ik dat jullie eens nadenken of je wel op dat goede pad zit….

Tot volgend jaar !

Liefs

Alimonia