Muziektip 80

Tussen al het mollengebeuren wil ik ook eventjes tijd en plaats maken voor een nieuwe muziektip. Deze keer is het een nummer van de amerikaanse metalgroep Kamelot. Deze groep ken ik ondertussen al verschillende jaren. Ik was ze even uit het oog verloren toen hun zanger de groep verliet. Maar ze hebben een waardige opvolger gevonden. Onlangs kwam ik dit nummer tegen en ik was weer direct verkocht.

Voor dit heerlijk nummer maakten ze gebruik van de zéér knappe Alissa White-Gluz. Dit is tevens, sinds 2014, de nieuwe zangeres van de melodieuze deathmetalband Arch Enemy. Mocht je geïntrigeerd zijn door vrouwen met blauw haar, bekijk dan ook deze clip.

Het mooiste gedeelte begint vanaf 3:24 wat direct ook bewijst hoe sterk deze zangeres is. Prachtig.

Muziektip 79

Het voordeel van thuiswerken is dat ik de god ganse dag heerlijke muziek kan opzetten via een online radiostation Epic Rock Radio genoemd. En dat leverde mij vandaag deze heerlijke muziek op.

Tuomas Holopainen, de toetsenist van de Finse metalband Nightwish (waar tegenwoordig de Hollands Floor Jansen in zingt), leverde samen met de bloedmooie gastzangeres Johanna Kurkela dit prachtig lied af.

Het was liefde op het eerste gehoor. Ik kan er voorlopig niet genoeg van krijgen ! Wat vinden jullie er van?

Muziektip 59

Net ontdekt en nu al op mijn blog. Sommige groepen hebben toch alle geluk. Zou het door mijn zwak voor cello en viool zijn? Lyriel is een Duitse groep die normaalgezien in het Engels zingt, maar voor deze ene keer maken ze graag een uitzondering en zingen ze in hun moedertaal. Hun muziek is dromerig, met een kleine Middeleeuwe toets. Rock met klassieke en Celtische invloeden. Erg geslaagd.

Als je liever een “lesbische” clip van hen ziet, bekijk dan zeker dit. Al zal je wel moeten wachten tot 2’33”. En sorry voor degene die teleurgesteld zullen zijn maar ondertussen hebben ze toch maar meer views 😉

Muziektip 57

Ik ben altijd een fan geweest van Nightwish. Zeker in de tijden van Tarja. “Zangeres” Anette volgde haar op, maar kon onmogelijk aan haar niveau tippen. Beide knappe vrouwen werden om één of andere mysterieuze reden buiten gekieperd. Momenteel tourt Floor Jansen met de groep. Ik ben nooit een grote fan van Floor geweest, maar hoe meer video’s ik hoor en bekijk, hoe meer respect ik voor haar krijg. Wat een vrouw ! Wat een stem ! Wat een présence. Wat een persoonlijkheid.

Mocht je nog niet overtuigd zijn, check onderstaande video’s.

Muziektip 45

Omvergeblazen werd ik niet toen ik hem voor het eerst hoorde, maar ik was wel positief verrast. Steven Sharp Nelson geeft, misschien wel hét bekendste cello stuk, de Prélude van Johann Sebastian Bach een heel andere dimensie. Hij doet dit niet enkel voor klassieke stukken, maar ook voor hedendaagse nummers.

Geweldig geslaagd vind ik de cover van Adèle: Roling in the deep.

Bon. Smaken verschillen natuurlijk.

Graspop 2011

Als alles goed verloopt, sta ik vrijdag te headbangen op het festival van Graspop. U komt toch ook?

Muziektip 33

Zet 2 goeie zangers met een geweldig nummer bijeen onder leiding van Arjen Anthony Lucassen en je krijgt gegarandeerd vuurwerk.

Muziektip 26

Ongeloofelijk maar waar. Ik heb nog geen enkele muziektip aan Apocalyptica geschonken. Nochtans hebben ze geniale nummers genoeg. Apocalyptica bestaat uit 3 Finnen die allemaal cello spelen (+ tegenwoordig 1 drummer). Ze zijn bekend geworden met het coveren van Metallica nummers. Tegenwoordig hebben brengen ze eigen nummers uit. Dit jaar brachten ze hun zevende album uit, 7the Symphony genoemd. Bij veel van hun nummers worden gastzangers gevraagd.

Farewell is één van hun mooiste nummers.

Geniet ook van Nothing else matters.

1986

Het is vandaag mijn verjaardag! Exact 24 jaar geleden brak de Australische zanger John Farnham solo door met zijn liedje “You’re the voice” van het album “Whispering Jack”. 24 jaar later brengt mijn favoriete groep Blind Guardian een cover uit van hem. Mijn verjaardag kan niet meer stuk! Zoek de verschillen.

Griezelig

Vreemd. Niet enkel voel ik mij zo de laatste dagen, ik ben het ook. Ik zie vaak mensen die dat over mij denken. Als de treincontroleur achter mijn abonnement vraagt, toon ik deze met plezier. Niet omdat ik zo fier ben op mijn eigen kop, maar wel op het hoofd langs de achterkant.

Inderdaad. U ziet het goed. Een griezelige jongedame. Een ontwerp van Victoria Frances. Ik ben gefascineerd door deze griezelige dingen. Mijn ganse kamer staat/hangt vol met deze dingen. Luis Royo, Markus Mayer. Ik noem maar op. Elke gothic en/of metalzot kent deze namen wel. Ik voel me erg thuis in mijn zwarte kamer. Nee, ik lieg niet. Ze is zwart. Pikzwart. Hier en daar staan er drakenbeeldjes om de boel op te fleuren. Een draak mét een zwaard in zijn ‘hand’. Een draak op een Harley Davidson. Een draak op een steen.

Ik kan het niet goed omschrijven, maar ik ben enorm aangetrokken tot deze duistere dingen. Ik vind ze erg mooi. Rustgevend. En wat voor jullie misschien raar klinkt: positief. Ongeveer 7 jaar jaar geleden begon het allemaal. Mijn moeder liet me maar doen toen ik er als een kerstboom uitzag. Kettingen, lang zwart haar, zwarte make up, lijkbleek. “Puberteit” probeerde ze aan haar vriendinnen uit te leggen. “Dat gaat wel voorbij”, hoorde ik ze zachtjes fluisteren. Maar jaren verstreken en ik ben nog steeds zo. Ondertussen heeft ze er zich bij moeten neerleggen. Ik loop dan niet meer als een “freak” rond, maar ik voel me nog wel zo. De muziek die ik luister is haar “genre” niet, maar ze laat mij maar doen. Zolang ik maar leuke liedjes op de cello speel is er voor haar geen probleem!

Sinds kort heb ik puzzels gekocht – leve de bons die je krijgt als je van werkgever vertrekt – . Geen gewone puzzels waar een landschap opstaat, maar duistere en griezelige puzzels. Ze zouden ideaal in mijn kamer passen! En kijk, ze zijn eindelijk af. Ik voel me fier. Blij. Zoals een klein kind. Maar vooral. Ik ben bang, want ze zijn griezelig, vindt u ook niet?

Oh ja. Wat gaat U met Halloween doen? Nog geen idee? Nu. Ik wacht tot 23.59 om dan mijn slachtoffer dat ik vermoord heb lekker op te kunnen eten. Met kaarslicht en op de achtergrond muziek van My Dying Bride! Het bloed dat ik niet van mijn slachtoffer opdrink, bewaar ik in een potje om de volgende dag nog te kunnen serveren bij de restjes vlees.

Muziektip 15

Ari Koivunen won in 2007 “idool” in Finland. Deze jonge kerel heeft een leuke stem, maar is niet zo spectaculair. Hij heeft wel een leuk nummer ingezongen, Stormwind genoemd. Een zeer cathy nummer dat niet snel uit je hoofd gaat. Ari bezit energie voor 2. Een erg “schattige” metaljongen.

Muziektip 13

Sinds een paar dagen ben ik helemaal zot van Coheed and Cambria. Ik ken ze nog maar net en dat allemaal dankzij de trailer van nieuwe film “9” van Tim Burton. Coheed and Cambria is een Amerikaanse rock band. Zanger Claudio Paul Sanchez ziet er niet alleen cool uit, hij zingt ook op een coole “emo” manier. Niet iedereen houdt er van, maar mij kon hij alvast bekoren. Een akoestische versie is hier te vinden. Een cello versie ervan is hier te vinden.

Muziektip 11

Eén van mijn favoriete groepen, Sonata Arctica, heeft een nieuw album uit! Hier kan je hun eerste single én video clip bewonderen. En wat een nummer! Ze zijn weer terug met lekkere muziek! En dat werd tijd want hun laatste album Unia (2007) was een dikke tegenvaller. Bekijk de clip want lekkere Tony mét baard komt vrij vaak in beeld. En heeft u de geheimzinnige man met wit hemd ook opgemerkt?

Wat een lekker deuntje!

Miss Metal

Voor de 3de keer op rij zoekt Mindview naar een “miss metal“. Ik zou graag deze titel bemachtigen. Eerlijk. Want is er nu geen betere wedstrijd waar alle clichés op één hoopje worden gegooid? “Miss metals” zijn lelijk – of heeft u al een knappe vrouw gezien tussen de 10 finalisten voor 2010? – en hebben een iets groter maatje dan de gemiddelde Belgische vrouw. Ze weten niet hoe ze een oogpotloodzwart correct moeten gebruiken en smeren dit dan maar willekeurig rond hun ogen uit. Buiten kennen ze geen enkele andere kleur die hun lichaam zou kunnen accentueren. Ze surfen gemiddeld 2 uur per dag op de site van metalfan.nl en spelen coole games à la World Of Warcraft. Ze lezen in hun vrije tijd enkel fantasyboeken. Liefst alleen en in de donkerte. Miss metal kan ook maar een aantal zaken. Grunten, het duivelsteken en ontzettend onnozel doen. Om één of andere reden komen ze ook ontzettend dom over. Aan de andere kant weten ze alles perfect – dankzij het op voorhand instuderen van bepaalde zaken – van groepen zoals Iron Maiden, Motorhead, ACDC en Slayer. Ze zijn ook ontzettend grote fan van ondergroundse groepen. Zo willen ze true overkomen. Op het festival Graspop stonden ze al van kleins af aan. Miss metal. Dat ben je van kleins af aan! Bekijk hier het bewijs!

Ja, serieus. Ik zou graag Miss Metal 2010 worden. Wie wil er nu niet aan alle clichés voldoen?

En voor wie er nog zou aan twijfelen. Noula Charitakis gaat met de hoofdprijs dit jaar lopen. Neem het van mij aan. Volgend jaar ben ik dat!

Muziektip 5

Muziek

Ik ben nieuw. Dé nieuwe op het werk. Ze hebben mij al eens gezien, maar mijn naam, Alimonia, kennen ze nog net niet. Toch deinzen ze niet terug om al belangrijke vragen op mij af te vuren. “Welke muziek luister je?”, “heb je een vriendje?”, “waar woon je?” zijn de laatste weken al de revue gepasseerd De laatste 2 vragen zijn het simpelst. De eerste is het ingewikkeldst. Het is een onbewust gevaarlijke vraag dat ik jullie zal proberen uit te leggen….

Toen ik nog jong was en braaf naar school ging, liep ik er als een half mislukte “gothic” bij. 99% van mijn garderobe was zwart. Mensen merkten niet eens op dat ik effectief van kledij veranderde. Mijn donker lang haar viel sluik langs mijn vrij “witte” huid. (ik geef het toe, ik was geen zonneklopper en eigenlijk steek ik de schuld op het spel “unreal tournament” waar ik toen verslaafd aan was). Ik rebelleerde op mijn manier. Mijn schoolkaften stonden vol metal symbolen en groepsnamen. Als kind choqueer je nu eenmaal graag anderen.

Maar ik werd groter en mijn garderobe werd ‘chique zwart’. Om van het gezaag “draag je enkel zwart?” af te zijn, kocht ik mij een paar kleurrijke bloesjes. Paars en rood wel te verstaan. De kleuren die het dichtst bij zwart aanleunden. Toen ik uiteindelijk in een bankkantoor belandde, begon ik eindelijk het genot van “mantelpakjes” in te zien. In die periode zit ik nog steeds. Ik zie er dus vrij “normaal” uit. De mensen verwachten dan ook een “normaal” antwoord op de vraag “welke muziek luister je?”. Alright. Ik geef ze dat dan ook. Algemene normale muziek

Op sollicitaties gaan ze er niet verder op in. De meeste oppervlakkige mensen ook niet. Maar er zijn altijd van die mensen die alles willen weten. “oh, zoals?”. Vrij snel geef ik hen antwoord. Groepen zoals Rhapsody, Blind Guardian, Ayreon, Savatage, Kamelot,… Kortom: Metal.

Het gezicht van je tegenstander verandert vrij snel. Alsof je net een duivels woord hebt uitgesproken. Alsof je net een oeroude spreuk hebt verbroken. Een paar seconden beleef je een stilte. “metal?” vragen ze zich nog eens af… Ik neem hun hand vast, zet ze op een stoel en zwaai wat met mijn aktetas zodat ze naar verse lucht kunnen happen. “En u ziet er zo braaf uit!”. So? Ik ben ook braaf. En ik luister metal.

Ik probeer de mensen altijd zo snel mogelijk op hun gemak te stellen. “in metalmuziek heb je verschillende genres: death, black, power, trash, symphonic,…”, maar meestal ben je 80% van je publiek al verloren en knikken ze enkel nog “jajajajaja, het zal wel. volgende keer blijf ik uit uw buurt, heks”.

Ach.

Zal U de volgende keer 2 keer nadenken voor u die onbewust gevaarlijke vraag stelt?

Muziek

La. Voor niet-muzikale onder ons: dit is de noot la in de fa-sleutel. Klinkt ingewikkeld? Dat is het ook. Zelfs ik, als muziekkenner heb even moeten nadenken voor ik deze noot terug kende. Het is ook al enkele jaren geleden dat ik nog een fa-sleutel tegenkwam.

Noten op een sol-sleutel ken ik allemaal. Eén voor één. In de muziekschool word je immers, zoals een baby, grootgebracht met noten op solsleutel. De meeste partituren voor instrumenten zijn geschreven in een sol-sleutel. Maar ik, koppig als een ezel, koos voor het instrument: cello. De muziek is jammer genoeg gecomponeerd in een fa-sleutel. Na een aantal jaren cello, moest ik door omstandigheden noodgedwongen met pijn in het hart stoppen. Ik ben de heerlijke tonen van de cello nooit vergeten! In elke film, reclameboodschap,…. merk ik het geluid van de cello op. Het geluid raakt nog steeds elke vezel in mijn lichaam. De finse groep Apocalyptica, bestaande uit 4 cello’s (en tegenwoordig een drum), bracht vroeger covers van Metallica. Tegenwoordig brengen ze hun eigen nummers uit. Een streling voor het oor én oog. Les fragments de la nuit, een band uit Frankrijk, brengt ook heerlijke klassieke muziek. Echt een aanbeveling.

Ooit koos ik tussen cello en fotografie. Maar ik mis het gedeelte muziek in mijn leven. Het is zoals sommige vrouwen niet zonder hun liefje kunnen. Ik heb me ooit beloofd als ik een contract van onbepaalde duur versier, ik terug met cello zou beginnen. En dat zit er bijna aan te komen… Ik kijk er enorm naar uit. Ik ben alvast terug in mijn partituren gevlogen. Ik snap er niets van, maar de noot la ken ik toch al.

Het is een begin.