Helemaal in de ban van dit nummer. Vooral van de tekst. Het nummer werd gemaakt door Nick Kaelar. Zijn artiestennaam is Varien. De tekst werd ingezongen door Cassandra Kay.
"Monsters live inside our souls, Waiting to come alive turning our hearts cold"
Het origineel van Simon & Garfunkel zullen jullie ongetwijfeld allemaal wel kennen, maar de uitvoering door de Amerikaanse metal band Disturbed? Sinds ik deze live (!) uitvoering heb gehoord, kan ik er niet genoeg van krijgen. Ik denk dat ik het ondertussen al 100 keer gehoord & gezien heb. De uitvoering raakt alle vezels in mijn lichaam.
Wat vindt u er van?
Het is blijkbaar sinds eind 2016 geleden dat ik hier nog eens een muziektip plaatste. Dat kan toch niet meer? Waar zat ik met mijn gedachten? Ik weet het niet. Tegenwoordig heb ik spotify leren kennen en wat een heerlijke muziek heb ik hierdoor al leren kennen. Ik geef u enkele mooie dingen mee. Geniet er van ! Let vooral op de teksten….
Heel toevallig op dit heerlijk nummer gestoten. Einar Selvik is een Noorweegse muzikant. Hij is tevens ook de zanger van de groep Wardruna. Ik moet eerlijk toegeven dat ik weinig of zelfs niets van deze man of zijn groep weet. Wat ik wel weet is dat dit nummer geweldig is. Het pakt je beet vanaf de eerste seconde en neemt je mee naar een onbeschrijfelijke plaats. En dat allemaal op de mooie tonen van de elektrische cello van Tina Guo.
Tussen al het mollengebeuren wil ik ook eventjes tijd en plaats maken voor een nieuwe muziektip. Deze keer is het een nummer van de amerikaanse metalgroep Kamelot. Deze groep ken ik ondertussen al verschillende jaren. Ik was ze even uit het oog verloren toen hun zanger de groep verliet. Maar ze hebben een waardige opvolger gevonden. Onlangs kwam ik dit nummer tegen en ik was weer direct verkocht.
Voor dit heerlijk nummer maakten ze gebruik van de zéér knappe Alissa White-Gluz. Dit is tevens, sinds 2014, de nieuwe zangeres van de melodieuze deathmetalband Arch Enemy. Mocht je geïntrigeerd zijn door vrouwen met blauw haar, bekijk dan ook deze clip.
Het mooiste gedeelte begint vanaf 3:24 wat direct ook bewijst hoe sterk deze zangeres is. Prachtig.
Het voordeel van thuiswerken is dat ik de god ganse dag heerlijke muziek kan opzetten via een online radiostation Epic Rock Radio genoemd. En dat leverde mij vandaag deze heerlijke muziek op.
Tuomas Holopainen, de toetsenist van de Finse metalband Nightwish (waar tegenwoordig de Hollands Floor Jansen in zingt), leverde samen met de bloedmooie gastzangeres Johanna Kurkela dit prachtig lied af.
Het was liefde op het eerste gehoor. Ik kan er voorlopig niet genoeg van krijgen ! Wat vinden jullie er van?
Sinds ik terug in het bezit ben van een cello, speel ik heel graag volgend stuk. Grootmeester Mischa Maisky speelt voor jullie de gique uit één van de zes suites van de Duitse componist Johann Sebastian Bach. De suites behoren tot de bekendste werken geschreven voor cello. Elke suite bestaat uit een prelude, allemande, courante, sarabande, galanterieën en een gique.
Vooral de prélude is het meest gekende stuk, maar nu tijd om te genieten !
Mijn helden. Dat zijn het. De mannen van Rhapsody. Ik hou van hen ! Gesplitst of niet. Nieuwe zanger of niet. Ze blijven steengoed. De hele cd is een pareltje maar deze springt er op dit moment bovenuit.
Wilt u deze knapperds liever zien, geniet dan van de single:
Vandaag krijg je 2 voor de prijs van 1. Ooit bliezen ze mij omver met een heerlijke cover van Games Of Thrones. De serie heb ik nooit gezien, maar de begintune is mij allom bekend.
Maar dit zelf geschreven nummer van Break of Reality dingt zeker mee naar de hoofdprijs. Wat een heerlijk nummer. Je kan het direct mee-neuriën. Alleen de tekst is iets moeilijker, haha.
Oh ja stiekem heb ik een klein boontje voor die Luis & Clark cellos. Ze zien er niet alleen onwijselijk cool uit, ze klinken ook erg lekker. Why can’t’ it get sponsored? 😀
Vandaag is het zo ver. Ik treed weer lekker op voor een paar 100 man. Deze keer niet alleen, met 2 maar een groep van 50 man. We spelen onder andere Hymn to the sun – with the beat of the Mother Earth van Satoshi Yagisawa. Het is, vind ik persoonlijk, een erg mooi stuk. Dit concert wordt alweer speciaal voor mij. Want het zal misschien de laatste keer zijn dat ik meespeel. Binnenkort ben ik immers afgestuurd…en verlies ik mijn gehuurde cello. En natuurlijk heb ik nog geen andere op het zicht ! Dus mocht u er één thuis op overschot hebben liggen….
Bij deze bent u nog van harte uitgenodigd. Ik trakteer als u mij kan vinden 🙂
Afspraak 19.30 in een klein parochiehuisje.
Ah ja, ons belangrijkste werk is Poéme Montagnard van de Belgische componist Jan Van der Roost. Aartsmoeilijk, maar wel super mooi.
“The Song of Ocarina” heb ik tijdens mijn jeugdjaren grijs gedraaid. En nu, na al die jaren, kan ik eindelijk begrijpen waarom. De mooie klanken van de cello natuurlijk ! Wat een heerlijk nummer toch. Na al die jaren blijft het een geweldig nummer dat je niet snel uit je hoofd krijgt.
Geniet samen met mij.
Net ontdekt en nu al op mijn blog. Sommige groepen hebben toch alle geluk. Zou het door mijn zwak voor cello en viool zijn? Lyriel is een Duitse groep die normaalgezien in het Engels zingt, maar voor deze ene keer maken ze graag een uitzondering en zingen ze in hun moedertaal. Hun muziek is dromerig, met een kleine Middeleeuwe toets. Rock met klassieke en Celtische invloeden. Erg geslaagd.
Een heel mooi nummer en als je het verhaal leest, nog mooier. En dan schrei je tranen met tuiten.
Ik ben altijd een fan geweest van Nightwish. Zeker in de tijden van Tarja. “Zangeres” Anette volgde haar op, maar kon onmogelijk aan haar niveau tippen. Beide knappe vrouwen werden om één of andere mysterieuze reden buiten gekieperd. Momenteel tourt Floor Jansen met de groep. Ik ben nooit een grote fan van Floor geweest, maar hoe meer video’s ik hoor en bekijk, hoe meer respect ik voor haar krijg. Wat een vrouw ! Wat een stem ! Wat een présence. Wat een persoonlijkheid.
Mocht je nog niet overtuigd zijn, check onderstaande video’s.
Bij het zien van deze video vroeg ik mij één ding af: zou ik dat ook kunnen?
Ik waag mij er voorlopig niet aan maar geniet simpelweg van deze mooie muziek.
Hou deze kerel in het oog want hij kan zeker tippen aan de reeds bekende filmcomponisten
Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik onderstaande video ondertussen al meer dan 100 keer heb bezien ! En heel eerlijk, ik kan er nog steeds niet genoeg van krijgen. Geniet van deze magistrale muziek van John Powell. Let ook zeker op de nieuwsgierige muzikant op 0’52”, de vreemde moves van de dirigent op 4’31” en de geweldige hoornsolo vanaf 5’04”.
Geniet ervan !
Een paar dagen geleden was ik op een subliem celloconcert van één of andere Italiaanse schone. Als “encore” speelde ze dit. Na exact 2 noten liepen de tranen over mijn wangen. Ik werd gegrepen door de schoonheid en eenvoud van dit stuk. Ik verliet het concert en werd tegengehouden door de celliste. Ze wou weten of ik “ok” was omdat mijn tranen haar niet ontgaan waren (ik zat dan ook op de eerste rij). Ik knikte en vroeg haar hoe het stuk noemde. “Le cygne” van Camille Saint-Saëns.
Geniet ervan. Deze keer in de uitvoering van meester Mischa Maisky.
The Lord of the Rings kon nooit zo goed zijn zonder de geweldige muziek van meester Howard Shore. Geniet gedurende 50 minuten van deze heerlijke muziek die af en toe onderbroken wordt door commentaar van de meester himself.
Hoe kan je het jaar beter inzetten dan met mooie muziek? Geniet van deze bekende cello sonate van Brahms uitgevoerd door superieure muzikanten !
Een paar dagen terug vond ik deze leuke “muziek”tip terug in mijn mailbox. Ik kreeg spontaan een glimlach op mijn gezicht. Ik herkende het gevoel dat ik ook ooit heb gehad. Dat is jammergenoeg de laatste jaren verdwenen, maar je weet immers nooit dat het ooit nog terugkomt !
De Duitse componist Max Bruch schreef in 1880 Kol Nidrei. Dit magistraal stuk laat zeker niemand onberoerd. Het raakt – zonder veel moeite te moeten doen – elke vezel in je lichaam. Sluit je ogen en laat die tranen vloeien.
Het muziekstuk op zich is al geweldig, maar uitgevoerd door 176 cellisten kan je niet anders dan kippenvel krijgen. Oh wat had ik graag daar gezeten.
Hoewel ik cello speel, ben ik niet erg vertrouwd met klassieke muziek (foei!). Maar dit muziekstuk van Carl Philipp Emanuel Bach opent mij de ogen. Wat een heerlijk muziekstuk. Ik kan er uren naar luisteren en nu ik er beelden bij gevonden heb, kan ik er niet genoeg van krijgen. Wat ben ik ontzettend trots dat ik cello speel.
Oh ja heeft u ook de stickers op de cello opgemerkt op 2’40”?
Samen hebben ze mijn hart al veroverd, maar apart kunnen ze evengoed voor dezelfde magie zorgen. De twee cello spetters van 2cellos.
Geniet van Kroaat Luka Sulic die samen met andere zeer goede cellisten de Concert-Polonaise van David Popper brengen. Let zeker op de gezichtsuitdrukking van de vrouwelijke celliste op 2’05”.
Ontzettend knappe Stjepan Hauser betovert mij dan met zijn sublieme versie van Oblivion van Astor Piazzolla. Word je niet gewoon super geil als je hem ziet én hoort spelen? Zo nee, let dan eens op zijn ademhaling !
De laatste tijd post ik iets te veel muziektips, maar ook deze parel wou ik jullie echt niet onthouden! Over de film zelf ga ik mij (hier) niet uitspreken, maar de muziek in The tree of Life is fenomenaal ! Vooral “Lacrimosa” van Zbigniew Preisner was het hoogtepunt van de film. Elke keer opnieuw ik dit meesterlijk nummer hoor, krijg ik kippenvel.
Laat je betoveren door de fantastische muziek en de mooie beelden !
Tot voor kort had ik nog nooit van Wende Snijders gehoord, maar dat is allemaal verleden tijd dankzij dit nummer. Sinds een paar dagen beheerst dit liedje mijn leven. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat luister ik non-stop dit nummer. De video moet ik ondertussen ook al minstens 50 keer gezien hebben. Ik ken elke beweging. Van zowel Wende als de muzikanten. Het originele nummer is al geweldig maar deze versie is nog 10 keer beter !
Geniet net zoals mij van het heerlijk nummer, de toffe outfits van de muzikanten en de ontzettend leuke videoclip.
Let ook vooral op de vioolsolo beginnende vanaf 3’23” en die volledig losbarst op 3’43”.
Ik hou van films. Ik hou van muziek. Ik hou van filmmuziek. Ik hou van componisten zoals Steve Jablonsky. Maar sinds vandaag hou ik ook van deze kerel. Eén woord: WOW.
Adèle is tegenwoordig erg hot. Ze heeft dan ook en paar schitterende nummers geschreven. Vooral de live-versie van someone like you is geweldig. Ook set fire to the rain is een geweldig nummer. Maar genoeg nu over Adèle. Deze kerel covert laatst genoemd nummer van Adèle en dat doet hij voortreffelijk ! Al moet ik toegeven dat hij ontzettend pretentieus overkomt in de video. Vergeef hem, sluit je ogen en geniet want enkel goede nummers blijven overeind in covers.
Ze is een Japanse celliste én zangeres. Ze heeft een ontzettend hoog “doll-gehalte” en bezit tegelijk een braaf als stout kantje. “Still doll” is een heerlijk Japans nummer dat bekend werd dankzij de manga Vampire Knight waar ze de eindgeneriek voor haar rekening hield.
Ik hou van de sfeer die er in de videoclip hangt. Let op de cello-solo rond 1’26 tot 1’52” al geeft ze wel ontzettend hard de indruk dat ze nog nooit een cello heeft aangeraakt. Trouwens, ik heb nog nooit zo’n lelijke cello als de hare heb gezien. Maar bon, we vergeven het haar.
Dan mag meester Julian Lloyd Webber 3678% meer bezoekers hebben dan deze kerel, toch verkies ik deze versie. Geniet van het heerlijke Elegy van Fauré uitgevoerd door een 12-jarige jongen. In orkestvorm komt het stuk ook goed tot zijn recht. Sluit je ogen en laat je meevoeren door de warme celloklanken.
De vrouwelijke bezoekers bekijken best dit hier.
P.S Ik ben dit stuk momenteel aan het studeren !
U kent misschien al de pianoversie van Yiruma, maar de celloversie is zoveel keer mooier. Geniet van dit ontzettend mooi stuk gespeeld door een super goede cellist !
Let zeker op de dubbelgrepen vanaf 1’40” die hij dan nog eens spiccato (= springen met de boog) speelt. Not easy !
P.S Ik heb de piano en cello partij voor de geïnteresseerden !
Dit zijn échte muzikanten. En meer wil ik er niet over kwijt.
Ze zullen het Eurovisiesongfestival niet winnen, maar who cares? Vanaf morgen zing ik de komende weken “I love Belarus !” Wat een heerlijk lekker onnozel meezingnummer.
Als ik een man was geweest, dan zou ik zeker verliefd zijn geweest op Sharon Den Adel. Ze heeft namelijk alles wat een man van een vrouw verwacht. Ze is natuurlijk mooi, heeft een aanstekelijke stralende glimlach én zingt als een angel.
Diezelfde “angel” heeft sinds kort met haar group Within Temptation een nieuw album uit: “The Unforgiving”. De plaat is, net zoals Sharon, een pareltje. Lekkere catchy (met een zeer hoog meezinggehalte) soft metal.
Volgende nummers zijn zeker de moeite waard om eens aandachtig te beluisteren: “Shot in the dark”, “In the middle of the night” (met de rauwe stem van Sharon), Iron (met zéér catchy refrein), “Sinéad” (drum die samen met de strijkers en synthesizer het nummer stuwt en uitbarst op 3’37”), “Murder” (“boze” Sharon in het refrein) en “A demon’s fate” (let zeker op de geweldige gitaarsolo op 4’10”).
Li Lykke, de zweedse Selah Sue, die in hetzelfde jaar als mij geboren is, werd voornamelijk hier in België bekend door de radiohit “I’m good, I’m gone”. Ondertussen heeft deze meid niet stilgezeten en heeft ze een nieuwe single uit: I follow rivers. Niet slecht, maar mijn oor viel op de clip hieronder. Het vervangen van de beats door cello’s smaakt naar meer. Deze versie is zoveel beter, zoveel emotioneler, dan de originele versie van Li Lykke.
Enjoy.
Stjepan Hauser en Luka Sulic zijn 2 knappe Kroaten die op een zeer geslaagde manier Smooth Criminal van Michael Jackson op hun cello coveren. Als celliste kan ik hier alleen maar jaloers op zijn. Niet enkel op hun cellokunsten, maar ook op de emoties die ze in de video tonen. Of doet de rivaliteit jullie helemaal niets?
Oh ja. Let zeker op 2’17 – 2’23.
Zet 2 goeie zangers met een geweldig nummer bijeen onder leiding van Arjen Anthony Lucassen en je krijgt gegarandeerd vuurwerk.
Ik heb u toch al verschillende keren gezegd dat metal meer is dan brullen & schreeuwen. Voor degene die me nooit gelooft hebben, vindt u hieronder al 10 verschillende genres.
Hugo Raspoet is een Vlaamse kleinkunstzanger en voornamelijk bekend voor dit heerlijk , maar triestig nummer. Het is de tekst die mij voornamelijk aanspreekt.
Ik draag dit nummer op aan alle mannen die mijn pad ooit gekruist hebben.
“De dromen die ik had weggestuurd
Hebben me weer meegenomen”
Mijn droom is om ooit in een muziekband te zitten als cellist. Een groep als Angher mag me zeker bellen voor de solo (2’35”)van dit nummer opnieuw in te spelen.
Het is een ontzettend leuk (metal) nummer. Gewoon luisteren en al je agressie gedurende de 4 minuten laten wegvloeien.
Ik ben nooit echt een grote fan van Hooverphonic geweest hoewel ik “vinegar & salt” best wel kan pruimen. De zelfingenomenheid van Ex-zangeres Geike was iets wat me keer op keer afstootte. Niet enkel in interviews maar ook op optredens.
Maar Geike is nu verleden tijd. Nu hebben ze een nieuwe zangeres, een nieuw nummer én een bijhorende leuke clip.
Luister naar het nummer en bekijk de kandidates goed want ik heb het gezicht van kandidate 1, de sexy blik van kandidate 2, de mond van kandidate 4, de serieuziteit van kandidate 5, (een deel van) het haar van kandidate 7, de onschuldigheid én de ogen van kandidate 12 en de onzekerheid van kandidate 13.
Farewell is één van hun mooiste nummers.
Geniet ook van Nothing else matters.
Florence and the machine is hot. Niet enkel in de zin van “populair voor het moment”, maar het is ook nog een knappe madam. En ze heeft een heerlijk nummer uit.
Soms raakt een nummer je van top tot teen. Zo ook “lost control” van de Engelse band Anathema. Het depri-nummer past tegenwoordig perfect hoe ik mij vandaag de dag voel. Lost. Ook “One last goodbye“, “Judgement” en “Parisienne Moonlight” raad ik sterk aan. Sluit je ogen en laat de tranen maar vloeien…
In 3 seconden was ik verkocht aan dit nummer van Entwine – niet te verwarren met Intwine -. Entwine is een Finse rock/gothic metal groep. Het rustige nummer raakt je direct en je kan er eindeloos naar blijven luisteren. Op één of andere manier brengt dit nummer je naar een andere wereld/dimensie. Schitterend!
Ik ga er deze keer niet veel woorden aan vuilmaken maar deze soundtrack uit Single Man van Tom Ford is gewoon ontzettend goed! Luisteren en gewoon wegdromen.
Ik geef het toe. Ik ben de laatste dagen buiten de lijntjes aan het kleuren. Ik luister niet enkel naar metal, maar tegenwoordig ook naar electro. Geen happy shit als je het mij vraagt. Nuja, oordeel zelf maar.
Trouwens, de video is met een night vision camera gefilmd. Erg leuk effect.
De tip deze week is Need van Hana Pestle. Hana wie? Inderdaad. Ik had nog nooit van gehoord tot een paar dagen geleden. Ze is nog maar sinds 2008 bekend in de muziekwereld en dat dankzij Ben Moody. Oh ja, ze heeft ook haar eerste cd “This way” uit.
Het nummer sprak me direct aan. Zeker in deze periode vat het liedje alles samen hoe ik mij nu voel. Een lekker triestig nummer met leuke pianobegeleiding.
De wereld door de ogen van Alimonia 
