La. Voor niet-muzikale onder ons: dit is de noot la in de fa-sleutel. Klinkt ingewikkeld? Dat
is het ook. Zelfs ik, als
muziekkenner heb even moeten nadenken voor ik deze noot terug kende. Het is ook al enkele jaren geleden dat ik nog een fa-sleutel tegenkwam.
Noten op een sol-sleutel ken ik allemaal. Eén voor één. In de muziekschool word je immers, zoals een baby, grootgebracht met noten op solsleutel. De meeste partituren voor instrumenten zijn geschreven in een sol-sleutel. Maar ik, koppig als een ezel, koos voor het instrument: cello. De muziek is jammer genoeg gecomponeerd in een fa-sleutel. Na een aantal jaren cello, moest ik door omstandigheden noodgedwongen met pijn in het hart stoppen. Ik ben de heerlijke tonen van de cello nooit vergeten! In elke film, reclameboodschap,…. merk ik het geluid van de cello op. Het geluid raakt nog steeds elke vezel in mijn lichaam. De finse groep Apocalyptica, bestaande uit 4 cello’s (en tegenwoordig een drum), bracht vroeger covers van Metallica. Tegenwoordig brengen ze hun eigen nummers uit. Een streling voor het oor én oog. Les fragments de la nuit, een band uit Frankrijk, brengt ook heerlijke klassieke muziek. Echt een aanbeveling.
Ooit koos ik tussen cello en fotografie. Maar ik mis het gedeelte muziek in mijn leven. Het is zoals sommige vrouwen niet zonder hun liefje kunnen. Ik heb me ooit beloofd als ik een contract van onbepaalde duur versier, ik terug met cello zou beginnen. En dat zit er bijna aan te komen… Ik kijk er enorm naar uit. Ik ben alvast terug in mijn partituren gevlogen. Ik snap er niets van, maar de noot la ken ik toch al.
Het is een begin.
De wereld door de ogen van Alimonia 