Koningin Elisabethwedstrijd – cello

Gisteren, op de zonovergoten feestdag terwijl ik deze boek aan het lezen was, werd ik door Stef den Flater op de vingers werd getikt. “Wordt het niet eens tijd om over de grote koningin elisabethwedstrijd te bloggen?”. Juist ja. Mensen die mijn blog al een ruime tijd volgen, weten dat ik een amateurcelliste ben. Als ik goed kan tellen, heb ik zo’n 10 jaar cello-ervaring op mijn teller staan. Ik speel mee in een orkest waar we onlangs een concert mee gegeven hebben.

Maar nu terug naar die wedstrijd. Want toen uitgeroepen werd dat de cello vanaf nu mee gaat doen, was ik natuurlijk enthousiast. Deze wedstrijd zou ik natuurlijk van A tot Z volgen. We zijn nu bijna op het einde van de wedstrijd gekomen en laat ik eerlijk zijn. Dat is onmogelijk. Er zijn ZOVEEL kandidaten en je kan het allemaal onmogelijk volgen. Ondertussen heb ik zelfs nog niet alles bekeken van de 12 finalisten. En toch heb ik mijn favorieten. Ik haal er enkele uit.

Maar voor we serieus beginnen. Dit stuurde één van mijn vrienden me:

Om één of andere reden beluister ik altijd het eerste Concerto van Joseph Haydn door Santiago Cañón‐Valencia. Ik weet niet goed wat hij juist anders doet, maar ik hou van zijn interpretatie van dit stuk. Je kan het hier bekijken.

 

Sihao He speelde in de halve finale de Kol Nidrei op. 47 van Max Bruch. Dat is het nummer waar ik mee afstudeerde. Ik was natuurlijk erg kritisch. Technisch gezien was dit natuurlijk top, maar ik miste iets. En dus heb ik geen interesse meer in deze man.

De jonge fransman Aurélien Pascal is misschien wel de man die precies het meeste in zijn muziek springt. Maar om de één of andere reden vind ik dit niet aangenaam om naar te kijken. Hij speelt, naar mijn bescheiden mening, erg frivool en daar ben ik geen fan van.

Geef mij dan maar de iets brutere Pool Maciej Kułakowski. Toen ik hem voor de eerste keer zag spelen, riep ik “wat een gekke cellist”. En daar ben ik nog steeds van overtuigd. Ik denk niet dat hij zal winnen, maar je moet zeker zijn recital (halve finale) bekijken. Kijk hier naar hem. Vooral vanaf 31 minuten begint er iets tofs. Toen ik dit zag, dacht ik echt “Als er nu mensen kijken gaan die nooit met cello beginnen”. Wat een verschrikkelijk nummer is dat !

Van de 2 vrouwen krijgt Seungmin Kang mijn voorkeur. Ze heeft nogal een krampachige manier van spelen, maar wat een geluid kan ze produceren. Ze straalt gewoon één en al muziek uit. Haar Concerto 2 van Joseph Haydn kan je hier beluisteren. Haar interpretaties van de Bach’s vond ik dan wel een pak minder…

En dan hebben we Bruno Philippe. Zijn naam valt geregeld. Heel eerlijk denk ik dat hij serieus kans maakt op de overwinning. Zijn eerste concerto kan je hier beluisteren. Aangenaam om naar te kijken (krulletjes, oorbel en zijn inlevingsvermogen zijn top) en te luisteren.

Ook Victor julien‐laferrière is een naam die je in het oog moet houden. Alweer een Fransman. En hij heeft een zeer mooie vibratie (wat ik van alle kandidaten niet vind, en dat is zeer zeer raar….). Zijn tweede concerto is hier te beluisteren. Knappe man en zeer aangenaam om naar te kijken. Hij heeft een zekere souplesse waar hij mee speelt.

En dan komen we bij Ivan Karizna. De topfavoriet. Hij is zeker niet slecht en hij heeft iets speciaals over hem. Hij was de enigste die glimlachte bij het spelen van de Bach’s… Dat was opmerkelijk. Je ziet gewoon dat deze man één en al muziek ademt. Hij IS gewoon muziek. Maar is hij mijn favoriet? Neen. Hij speelt te braaf.

Geef mij maar een cellist waar een hoek van af is. Santiago Cañón‐Valencia of bij de vrouwen Seungmin Kang.

Ik wens ze allemaal evenveel succes toe. En ik wens u héél veel luisterplezier toe.

Van de finalisten kan u hier alles herbeluisteren en zelf u ongezouten mening verkondigen.

Review – foto op canvas – Pixum

Enige tijd geleden werd ik gecontacteerd door Pixum. Of ik niet een foto op canvas wou proberen? Zonder enige aarzeling stemde ik hier mee in  ! Ik had eerlijkshalve nog nooit van Pixum gehoord en had ook nog geen ervaring met een foto op een canvas.

Volgens hun site is Pixum een leidinggevende, onafhankelijke en veel geprezen aanbieder van online-fotoservices in Duitsland en Europa. Naast de mogelijkheid gratis online-fotoalbums aan te leggen en foto’s te delen, biedt Pixum ook goedkope en professionele belichting van digitale foto’s op fotopapier, professioneel gedrukte en gebonden fotoboeken en fotocadeaus (bijvoorbeeld bekers, puzzels, T-shirts, kaarten, kalenders, fotolijsten en meer).

De site van Pixum is erg toegankelijk en sprak mij ook direct aan. De site is strak zonder saai te zijn. En dat is belangrijk.

Het bestellen van de canvas heeft mij – zonder enige overdrijving – nog geen kwartiertje werk gekost ! Het kiezen van de foto heeft vééééél langer geduurd.

Eerst kies je het materiaal dat je wenst. Hier heb je de keus uit 6 materialen: acryl, aluminium, forex, galleryprint, foto op canvas of fotoposter.

Na het materiaal gekozen te hebben, kan je een foto opladen. Dit kan je eigen foto zijn maar je kan ook kiezen uit de Pixum beeldenbank.

Het assortiment is erg ruim en je zal er zeker iets vinden dat je aanspreekt. Dit kan via zoektermen of gewoon door erheen te scrollen.

De laatste stap is het formaat te kiezen. Via hun site is dit ontzettend gemakkelijk én overzichtelijk. Ik heb hier niets slechts over te zeggen ! Kijk even mee.

Mijn canvas zou er zo uitzien:

Tenzij als ik voor een ander formaat zou kiezen:

Een ander groot voordeel is dat de prijs er ook direct bijstaat. Zo kom je niet voor verdomme feiten te staan.

Het leuke van heel de site is dat je zowel stap 1 (materiaal) als stap 2 (foto) en stap 3 (formaat) nog kan aanpassen. Zo kan ik op dit moment nog het mariaal aanpassen, de foto of het formaat. En dat allemaal in een paar muisklikken. Een canvas bestellen is nog nooit zo leuk geweest.

En dan zo ineens, als je later op de site terugkeert, zie je ineens je foto op de site passeren. Zo leuk! Het nodigt gewoon uit om die canvas te bestellen, toch?

En dat deed ik dan ook maar. Je kan je foto een laatste keer bewonderen in een “fictieve” kamer die je een beetje kan aanpassen. Dit vind ik dan een kleine domper op de feestvreugde. Buiten 4 kleuren kan je niets aanpassen. Mijn muur is zwart, maar die keus heb ik niet ! Ik vind dit een leuk ding, maar het moet nog serieus uitgebreid worden !

Eén muisklik verder zie je de totale prijs (met verzendingskosten en BTW) en nog één klik verder kan je je adresgegevens noteren. Ik vergat mijn huisnummer. Hier was ook blijkbaar geen controle op! Ik had toch eventjes schrik dat mijn canvas niet goed zou terechtkomen, maar blijkbaar is er maar één Alimonia in mijn dorp 😉

De canvas zelf arriveerde enkele dagen later. Zéér netjes verpakt in een (te) groot pak. Ik was even teleurgesteld dat de doos 2 x groter was dan het effectieve canvas.

De ingepakte canvas in de veel te grote doos.

Mijn canvas netjes ingepakt

Op de canvas heb ik geen commentaar, maar wel op andere zaken.

Zo zat er precies een plooi/scheurlijn….en dus scheurde ik dan maar….

…maar dat leidde tot niets.

Het zakje met bijhorende “stokjes” (om de canvas eventueel vaster te spannen) was geniet aan mijn canvas. Ik scheurde dit eraf waardoor er een gat in het zakje kwam te zitten. Nu maar hopen dat die “stokjes” er niet uitvallen.

Close up

Zijkant

Ik wou graag mijn canvas ophangen (dat is toch de bedoeling, niet?). Maar er was niets bijgeleverd om dit te doen. Dus heb ik maar mijn eigen creativiteit gebruikt met schilderijhangers. Daardoor moest ik de achterkant een beetje aanpassen. Ik knipte wat canvas eraf zodat ik de hangertjes zowel op de canvas als op het hout zou kunnen plakken. Deze hangertjes had ik zelf gekocht. Ik begrijp niet waarom Pixum deze niet aanlevert. Dit kost hen niets als ze deze in grote hoeveelheid aankopen.

Dit ziet er dan zo uit:

En als hij opgehangen is, is dit het resultaat. Prachtig, toch?

Ik ben zo blij met mijn canvas ! Later krijgt hij zeker een belangrijke plaats in mijn huis/appartement. De reis naar Mallorca zoveel jaar gelden is een heel belangrijke reis geweest.