Zelfportret

More than sexy

Afschuw

Exact 1 jaar geleden stond ze naast mij. Een brok van 120 kg. Een operatie en een jaar verder weegt ze vandaag de dag nog maar 52 kg. Het is ongelooflijk maar waar. Zou deze persoon op tv zijn gekomen, zou ik haar zeker niet geloofd hebben. Maar deze keer heb ik alles met mijn eigen ogen gezien. Ik heb gezien hoe deze dikke vrouw transformeerde naar een magere en knappe dame. En niet alleen haar gewicht veranderde, maar ook haar zelfvertrouwen en de aandacht van mannen. Het was grappig om te zien dat deze vrouw vroeger (bijna) geen blikken ontving en de dag van vandaag ze de mannen van haar moet afslaan. Knapper dan mij kan ik haar moeilijk noemen, maar qua zelfvertrouwen staat ze wel een pak verder dan mij. En dat is het hem nu net. Ze straalt zoveel zelfvertrouwen uit dat ze meer blikken van mannen dan mij toegeworpen krijgt.

En daar draait het altijd om. De vrouwen die de meeste aandacht krijgen, bezitten het meeste zelfvertrouwen. Maar bloedmooi  zijn ze zelden. De mooie dure kledij en make up zijn maar een omhulsel.

Ik heb dat nooit gehad. Zelfvertrouwen. En daarom ben ik jaloers op haar. Een beetje maar. Ik ben jaloers omdat ze de troeven van haar sexy slanke lichaam durft uit te spelen. Dat ze jurkjes draagt. Ik ben zelden sexy gekleed. Hoewel ik  hier op mijn blog ontzettend zelfzeker en sexy overkom, ben ik dat in realiteit helemaal niet. Ik draag zelden bloesjes met een decolleté en als ik ze draag zorg ik ervoor dat mijn haar erover valt. Jurkjes draag ik enkel in de paskotjes van een winkel. Het staat mij meestal ontzettend goed, maar kopen doe ik het nooit. “Wanneer zou ik dat dragen?”, vraag ik mij dan af. Op feestjes vind je mij zelden en mocht je mij willen vinden zit ik meer op het toilet of in de hoek van de zaal. Ik hou mij liever afzijdig.

Ik kan me niets anders voorstellen. Ik heb me al jaren gewrongen in gemakkelijke en eenvoudige kledij. Een broek en bloes moeten goed zitten. Je loopt er tenslotte een ganse dag in rond. Ik wil niet het gevoel hebben dat ik elk moment ga flauw vallen door gebrek aan zuurstof. En over kleuren wil ik niet te veel nadenken. Dus neem ik resoluut altijd naar zwart. Zwart is chique. Zwart past bij alles. En zwart wordt niet snel vuil. Kortom, zwart past perfect bij mij.

Maar het lost mijn probleem niet op. Door mij te verstoppen onder een paar lagen zwarte wol, ga ik zeker niet meer zelfvertrouwen kweken. Integendeel. Het lijkt erop dat ik nog meer als vroeger mijn lichaam begin te ‘haten’ en nog harder mijn best doe om het te verdoezelen. Enkel hier op mijn blog laat ik geregeld wat van mijn lichaam zien, maar deze foto’s zijn zorgvuldig gekozen uit 300 andere foto’s. In het echte leven verafschuw ik mijn lichaam.

Verafschuw ik mezelf.

Keuze

Wat verkiezen jullie? Stijl of krullend haar?

Zomer

De zomer is in aantocht. Toch?

Zelfportret

Het pakketje

Het was op een gewone werkdag dat ik een vreemd, maar vrij groot pakket ontving. De afzender was geen onbekende. Het was een ex-collega van bij mijn vorige werkgever. “Confidentieel” stond er in het groot op geschreven. Zonder nadenken opende ik vol nieuwsgierigheid het pakket. Al vrij snel vond ik een tweede zakje. Mijn hand grabbelde in het zakje en kwam 2 latex-kousen tegen. Met rode wangen stak ik de kousen snel terug in het zakje. “Wat zit er in?”, vroeg mijn bazin nieuwsgierig. “Oh niets speciaals”, mompelde ik. Ik stak het zakje snel terug in de grote envelop en borg mijn cadeautje snel op in mijn persoonlijk kastje. De ganse dag liep ik met een grijns op mijn gezicht. Mijn bazin vraagt zich nu nog steeds af wat er in dat pakket zat.

Nu. Ze zal het nooit weten. Tenzij ze hier op mijn blog terechtkomt.

En dan krijgt ze er direct deze foto bij!

Marcel

Zijn naam deed het alvast niet vermoeden, maar deze kerel was echt cool. Het was een leuke foto op internet die een 2-tal jaren geleden mijn aandacht trok. Mijn foto had blijkbaar ook zijn aandacht getrokken en zo begonnen we uiteindelijk een gesprek. Dat ging allemaal heel vlotjes. Hoewel we niet in hetzelfde land woonden konden we elkaar perfect begrijpen. Ja, Marcel was een Hollander. En niet zomaar één, maar een hollander van Noord-Holland.

Marcel had alles waar ik op viel. Hij had lang haar, hij was klein, grappig, ontzettend knap én lief. Hij wist wat een vrouw wou. Verleid worden. Aandacht krijgen. Het was een kwestie van de juiste woorden te zeggen. Maar ik was niet zomaar een meid zoals al die anderen. Ik was een hopeloze meid. Ik zag het allemaal eventjes niet meer zitten. Ik had verdriet. Constant. Het leven werd me allemaal te veel. Maar Marcel was er altijd voor mij. Sexy Marcel kon me zo opbeuren met zijn lieve sms’jes.

Toen Marcel in mijn leven kwam zat in een heel diepe put. Ik ging er nooit uitraken. Maar Marcel gaf niet zomaar op. Hij beloofde mij te redden en op een dag naar België te rijden! Speciaal voor mij. En zogezegd zo gedaan. Want Marcel was eerlijk. En dat vond ik net zo leuk aan hem. Ineens stond hij hier. Hij had er een auto-rit reis van 2 of 3 uur opzitten. Ik stond hem vol ongeduld op te wachten. En daar was hij dan.

En Marcel was nog knapper in het echt! Hij luisterde naar mij. De ganse dag. Hij droogde mijn tranen. En hij bleef. De hele warme zwoele nacht. Hij was de knapste jongen van heel België én Nederland samen. Ik kon uren in zijn ogen kijken. Heel de nacht bleef ik in zijn armen liggen. Dicht bij hem. Ik voelde zijn adem zachtjes over mijn nek glijden. Ik voelde me geborgen. Ik voelde me veilig.

De volgende dag spendeerden we nog samen. Maar voor we het allebei goed beseften moesten we afscheid nemen. Ik was niet echt gered, maar dat dacht ik wel op dat moment. Maar mijn koelheid overwon het gevoel liefde. Ik zei ontzettend lelijke dingen. Nam afscheid en snikte in de trein.

’s avonds laat stuurde ik hem nog een sms waarin hij mij moest bevestigen dat hij van mij had geprofiteerd. Dat had hij niet want Marcel was de liefste jongen die ik ooit had ontmoet.

“Wat je wilt”, stuurde hij. “Ik heb van je geprofiteerd.”

Na 2 jaar heb ik die sms nog steeds. Samen met de heerlijke momenten die we die 2 dagen samen hebben beleefd.

Ik heb heb nooit begrepen wat hij effectief van mij wou. Ik heb het hem nog verschillende keren proberen te vragen, maar ik heb nooit antwoord gekregen.

Maar ik had mijn sms. Ik had wat ik wou. En dus kon ik van hem afscheid nemen.

Dag Marcel.

Sexy

Het was een dag zoals een andere. Alleen zag ik er toen iets sexier uit dan anders. Met mijn sexy naaldhakken en korte jurk, met pantys zag ik er gewoon – al zeg ik het zelf – geil uit. Mijn lang zwart haar maakte de look nog uitdagender. Ik zag er gewoon betoverend hot uit. Ik zou zo in een magazine terecht gekund hebben. En niet alleen ik had dat ook door, ook mijn medereizigers in de bus. Nog geen halte verder van waar ik was opgestapt, stapte er een – ik schat 28 jaar – jonge kerel op. Zijn pas vertraagde en hij zette zich vlak voor mij. Ik observeerde hem via de reflectie van het raam. Hij bekeek mijn benen. Van top tot teen. Ik kon zijn stoute gedachten lezen. Mijn benen maakte van deze kerel een beest. Hij had zin, in mij. Maar ik was het beu. Al die geile blikken van mannen. Het was alsof geen enkele man een lekker vriendin thuis had zitten wachten. En dus diende ik maar als “vervanging”. Maar die taak wou ik niet op mij nemen. Ik was het beu. Ik ben méér dan een geil dingetje met pantys. En dus haalde ik mijn cellopartituren boven. Maar de kerel kon zijn ogen niet van mijn benen houden. “Wat is ze lekker” zag ik hem denken. En dus haalde ik mijn moed boven en sprak hem aan. “Excuseer”, zei ik hem. “Wist u dat ik sinds kort Für Elise kan spelen op mijn cello?”. Maar de man reageerde niet en bleef staren naar mijn benen. “Dat is van Ludwig van Beethoven, weet u wel?”. Ik probeerde nog een keer: “Ken je Europe, die zweedse rockband. Wel, ik kan The Final Countdown spelen…erg vet”. Maar ik kon de man niet op andere gedachten brengen. Nuja, dacht ik bij mezelf. Misschien is de man niet muzikaal aangelegd.

Maar aangezien ik er de volgende halte al uit moest, zette ik er vaart achter. Ik zou deze man overhalen van mijn andere kwaliteiten. Ik bleef niet meer vriendelijk want mijn bus was bijna op mijn eindbestemming. “Het leven is bizar, weet je wel. Je wordt geboren, je houdt je zo lang mogelijk bezig en uiteindelijk sterf je. Je bent totaal nutteloos op deze wereld als je niets uitvindt of niemand dood”. So what, zag ik de man denken terwijl hij zijn schouders ophaalde? “Laten we dan nu nog snel plezier met elkaar hebben”, fluisterde hij mij toe. Ik schudde mijn hoofd en ging verder. Ik blog, ik speel cello, ik ben emotioneel, ik haat shoppen,…

*ding*

De bus stopte en ik stapte uit. Ik keek de man nog na, maar hij was me al lang vergeten. Enkel mijn benen bleven in zijn gedachten hangen.

“Oh ja”, riep ik hem nog na. “De meid die gisteren voor je zat, dat was ik ook!”, maar toen merkte je mij niet op. Idioot.

Oproep

Ik doe een oproep aan alle knappe jonge mannen van deze aardbol. Gelieve in dit gezellig warm weer een knopje méér open te doen van jullie (witte) hemdjes. Wij, vrouwen, doen alle moeite van de wereld om een man zijn hoofd zot te maken. We laten sexy benen, sexy borsten en sexy konten aan jullie zien. Maar jullie mannen? Het is alsof jullie je schamen voor jullie lijf. Of willen jullie liever dat ik handmatig die knopjes kom openrukken? 2 knopjes mogen best open. Zodat wij een verleidelijke blik op jullie ‘gespierde’ borstkas kunnen werpen. Borsthaar mag. Het moet zelfs. Ik weet niet welke idiote vrouw jullie mannen ooit heeft wijsgemaakt dat borsthaar “not done” is, maar ik vind het wel done.

Vrouwenblaadjes à la Flair, Libelle & Joepie spelen hier maar al te graag op in. “Mijn man is erg behaard, wat doe ik hieraan zonder hem te kwetsen?”. NIETS! Je laat dat haar staan, godverdomme en je dumpt hem. Vrouwen zoals ik zullen hem met open armen ontvangen! Je gaat die man toch geen pijn doen? Mannen hebben sowieso een zeer lage (of lees in dit geval: geen) pijngrens en zullen doodgaan als je ze waxt. Dus, onthoud het goed. Een man zonder borsthaar, is zoals een vrouw zonder borsten. Laat ons vrouwen maar met ons gezicht in jullie borsthaar woelen. Een lekker zacht tapijtje. Dus ik smeek jullie. Zet dat knopje open. Laat mij zot worden. Wij vrouwen zien al genoeg af door ons te proppen in sexy smalle jeansbroeken, te epileren, onze buik in te houden, diëten,…

Oh zomer. Ik word zot van u! Wie laat mij zot worden?

Knap

“knap bn, bw; -per, –st 1 mooi, welgevormd: een ~ gezicht 2 bekwaam; geleerd: een ~pe kop 3 netjes, naar behoren 4 erg: ~ duur” (Van Dale)

Knap. Dat is hij. Ontzettend knap. Zeg maar hot. En dat zeg ik niet vaak. Echt niet. Echte hotte mannen kan je op 2 handen tellen. Hotte vrouwen zijn er in overvloed, maar die doen er dan ook net iets meer moeite voor. Op dat gebied is het leven van een vrouw puur afzien. De schoonheidsverwachtingen liggen véél hoger dan bij een man. En dat is onze eigen fout.

Vrouwen zijn immers altijd in competitie met elkaar. Ze gunnen andere vrouwen geen “geluk”. Jaloerse tikken, dat zijn het. Vrouwen kijken altijd afgunstig naar andere vrouwen. Doen ze vriendelijk tegen een andere vrouw? Dan willen ze waarschijnlijk iets van hen… (hun vriendje, weten waar ze die schoenen hebben gekocht, weten naar welke kapper ze gaan,….) Vrouwen roddelen (in de negatieve zin) constant over andere vrouwen omdat ze jaloers zijn. Om hun eigen onzekerheid niet te laten opvallen. Mannen doen hier niet aan mee. Die zijn een pak slimmer. Zien ze een knappe meid en gaat een andere knappe man er mee lopen? Tant pis. Dan zijn er toch nog andere vrouwen genoeg zekers? Ze gaan zich zeker niet afvragen of ze misschien minder knap zijn als die andere man. Nee hoor. “Domme vrouw als ze niet voor mij kiest”, denken ze. En gelijk hebben ze! Nee een vrouw wil maar 1 man en doet daar alles voor. Ze wil haar concurrenten verslaan. Een beetje zoals in de geniale film “le couperet“. En daar zal ze dan ook alle middelen voor gebruiken… Een beetje zielig eigenlijk.

“Wie mooi wil zijn, moet lijden”

Vrouwen willen niet onderdoen voor hun concurrenten. Mannen doen hier niet aan mee. en vrouwen nemen hier vrede mee. Resultaat? Een ongeschoren man is uitdagend sexy, een man met een warrig kapsel is nonchalant sexy, een man met een bril is slim sexy. Een iets dikkere man is schattig sexy. Een man ziet er kortam, altijd sexy uit. Wat hij ook doet! Een vrouw die zich niet geschoren heeft, is vies. Een vrouw met een kapsel dat warrig ligt, is onverzorgd. Een vrouw zonder make up is onzichtbaar. Een dikke vrouw is, juist ja, dik en lelijk.

En toch bestaan ze, de perfecte vrouwen. Ze hebben een maatje 36 en cupmaat C (wat me trouwens onvoorstelbaar lijkt). Ze zien eruit alsof ze een uur in de modder hebben geploeterd, zijn netjes geschoren en hebben ontzettend lang, mooi verzorgd haar. Ze zien er stralend uit met een vleugje make up. Zelfs zonder make up zijn ze perfect. Voor elke gelegenheid hebben ze een bijpassende outfit met de juiste handtas en schoenen! Daarnaast hebben ze een interessante persoonlijkheid. Ze luisteren altijd naar anderen en doen altijd braaf wat er van hun verwacht wordt, spreken nooit anderen tegen, roddelen nooit, doen niet kinderachtig,… Ja ze bestaan, die perfecte vrouwen.

In de wereld van de man, althans.

Maar aangezien de vrouw de man wil plezieren en niet wil onderdoen voor haar concurrenten , doet ze haar uiterste best om hier aan te voldoen. Met als gevolg: plastische chirurgie, diëten, permanente make up, haar extensions, ontharingsinstituten, botox behandelingen,…

En wat doet een man voor ons?

Juist ja. Niets.
En die is toch ook sexy?

Bovenste rij: Stanislas, Andre Birleanu, Tom Barbier,Roy Khan, Tobias Sammet & Lorenzo Lama

Onderste rij: Orlando Bloom, Johnny Depp, Tuomas, Perttu Kivilaakso, Daniel Schuman, Ben Mathot & Kiko Loureiro