De tranen rollen over mijn wangen en ik kan ze niet tegenhouden. Ik wil het ook niet. Het doet me verdomd deugd. Ik ben ontzettend moe en dan lukt het me niet om mijn emoties te bedwingen.
Ik ben het beu. Beu om in andermans geest te kruipen. Ik doe niets anders. Elke persoon die ik zie probeer ik te doorgronden. Ik vertrouw niemand. Niemand. En dus heb ik geen andere keus om hun gedachten te ‘stelen’ want ik geloof hun woorden niet. Nooit.
Niemands gedachten zijn veilig voor mij. Ik ploeter door hun geest terwijl ze rustig genieten van een glaasje wijn. Ik wandel er doorheen en ik zie wat ik wil zien. Elke gedachte dat ze ooit gehad hebben, zie ik. Zelfs de meest gruwelijke dingen. Zo zie ik vaak hoeveel mensen er wraakgevoelens hebben gekoesterd tegenover exen. In 40% van de gevallen las ik zelfs “moord”. Maar ik ben slim genoeg om te beseffen dat het maar “gedachten” zijn en geen daden.
En daarom zijn gedachten nog gruwelijker dan daden voor mij. Want alle gedachten zijn voor mij daden. Voor mij is iedereen een potentiële moordenaar. Een potentiële verkrachter en gaat iedereen vreemd. Het is lastig om in zo’n wereld te leven. Daarnet lag ik in de armen van een pedofiel, vrouwenverslindster, een hoerenloper, een verkrachter en één lieve man.
Het probleem zit hem niet enkel in het feit dat ik de gedachten kan ‘stelen’, maar dat ik de gedachten van hen ook kan manipuleren. Ik laat hen denken wat IK wil dat ze denken. En dan in de meeste gevallen gaat het negatief over mij. Ik wil niet dat ze positief denken over mij.
Als ik erin slaag om negatieve dingen in hun hoofd in te planten en later deze negatieve gedachten terug te vinden alsof het echt hun gedachten zouden zijn, ben ik in mijn opzet geslaagd.
Ik vind het verschrikkelijk dat ik deze ziekelijke hobby niet kan stopzetten. Het maakt mijn wereld een stuk onaangenamer. Waar is de tijd dat ik in de armen van mijn droomman lag? Een man die enkel voor mij leefde en die mij ontzettend graag zag?
Wanneer ga ik eindelijk eens de gruwelijke gedachten uit mijn hoofd kunnen bannen?
De wereld door de ogen van Alimonia 
Angst
misschien heb je angst nodig, angst die je diep raakt
in elke vezel als voedsel dat jouw ‘zijn’ compleet maakt
kan een mens totaal ontplooien
als eeuwig ijs in water ontdooien
wanneer er snaren in de harp van de ziel ontbreken
men niet alle woorden schroomloos kan uitspreken?
zeg het mij, fluister het antwoord in mijn stilte
verdrijf met een ongehoord mooie stem de kilte
de leegte van ogen vullend die elke zonsondergang aanschouwen
terwijl geplengde tranen als ochtenddauw om ’t sterven van de nacht rouwen
Lenjef
Bedankt. Ja ik heb angst en negatieve gedachten nodig om mij niet leeg te voelen. Maar waarom kan ik mijn hart niet vullen met liefde?
Nan-in, a Japanese master during the Meiji era (1868-1912), received a university professor who came to inquire about Zen. Nan-in served tea. He poured his visitor’s cup full, and then kept on pouring. The professor watched the overflow until he no longer could restrain himself. “It is overfull. No more will go in!” “Like this cup,” Nan-in said, “you are full of your own opinions and speculations. How can I show you Zen unless you first empty your cup?”.
Vervang “opinions and speculations” door angst en negatieve gedachten. Zen door liefde. Cup door hart.
Je begrijpt wel wat ik bedoel. 😉
Lot
waarom zelfs een warm hart soms liefde leeg blijft
dat weet in gans het land
waarschijnlijk niemand
het lot is een vlot dat op onbekende wateren drijft
[…] schrikbarende quotes van iemand die in een wereld leeft, ergens ver boven mijn pet. https://alimonia1.wordpress.com/2010/08/22/gruwelijke-gedachten/ ‘Voor mij is iedereen een potentiële moordenaar. Een potentiële verkrachter en gaat […]