Gisteren gaf ik nog een celloconcert voor 200 mensen, vandaag ben ik gevallen met mijn cello en is hij onherstelbaar. Hoe euforie en verdriet toch zo dicht bij elkaar kunnen liggen. Maar het had allemaal erger kunnen zijn. Voor hetzelfde geld was ik op mijn hoofd gevallen en kon ik dit nu allemaal niet meer typen. Mijn cello heeft mijn val geremd en zo mijn leven gered. En daar zal ik hem eeuwig dankbaar voor zijn. Gisteren schitterde we nog samen, vandaag zijn we bruusk uit elkaar gerukt. Ik wist dat het moment van afscheid ooit ging komen, maar dat het zo abrupt moest verlopen, doet wel pijn. De zoektocht naar een eigen cello is nu definitief van start gegaan
Verdriet en hoop hebben nog nooit zo dicht bij elkaar gelegen. En wat het nog pijnlijker maakt, was dat ik met mijn nieuwe camera (die morgen arriveert !) een eerste foto van mijn cello wou maken.
Het heeft niet mogen zijn !
De wereld door de ogen van Alimonia 
Ik hoop dat je nieuwe cello je pijn kan verzachten. Volledig de oude vervangen lukt niet, dat begrijp ik. Sterkte.
Ik speelde er al 5 jaar op en ging er mee afstuderen…Ach ja.
‘Je handen af’, heet zoiets.
Oei oei oei, ik kan me heel goed inbeelden hoe verdrietig je daarom bent! Maar om het ook positief te zien: misschien is dat nu een goede push om die zoektocht naar een eigen cello niet (meer?) uit te stellen.
Misschien wel…Misschien is dat inderdaad die ‘duw’ die ik nodig had. Nu kan ik mijn toekomstige cello ook niet meer vergelijken met mijn oude…Dat was meestal het probleem.
Alimonia,
Jammer van de cello, maar jij hebt het er zelf tenminste goed vanaf gebracht.
———————————————–
ander instrument
een nieuwe uitdaging wacht
passie overwint
———————————————–
groetjes,
jeer
Cello en camera, het zit jou met recht echt tegen.
Sterkte met de nieuwe start!
Bemoedigende groet,
Ik heb er geen idee van wat een nieuwe cello kost maar het zal niet goedkoop zijn, vermoed ik. Veel geluk in het vinden van je nieuwe maatje.
Ik zal hem niet vinden, hij zal mij vinden 🙂